Roadtrip met Anne! (& iets met een corrupte agent)

Wow, wat gaat de tijd snel! Alweer twee maanden geleden geland in het nog altijd verrassende en prachtige Zuid-Afrika. Hoog tijd om dus weer een update te geven. Let wel, zoals Selma al zei in haar berichtje, waarschijnlijk ga ik nog maanden na thuiskomst door want anders krijg ik het allemaal niet op papier, haha! Nou, hopelijk kunnen jullie met dit verslag weer een beetje mee- of nagenieten en ik zie jullie reacties graag tegemoet, is leuk om te lezen :D

28-3-2017
In alle vroegte opgestaan, want het was tijd voor Anne en mij om onze huurauto op te gaan halen. Brass gaf ons een lift naar Hoedspruit Airport en daar stond ‘ie, onze Harry! Deze Hyundai i10 was nogal een opvallend (kleine) verschijning in het Zuid-Afrikaanse verkeer, waar men beter bekend is met grote bakkies (Afrikaans voor dikke Toyota Hilux-achtige wagens). Maar, de klik was er direct en ik mocht de auto voor het eerst proberen. Links rijden dus. En links schakelen. En, het ergste, links je knipperlicht aanzetten (en dus niet je ruitenwissers!)! Maar, binnen no time voelen we ons niet al te onveilig op de weg en zetten we koers richting Phalaborwa gate - voor nog twee daagjes in het fantastische Krugerpark. Tja, we blijven echte rangers!

Helaas komen we na, wat zal het zijn, een klein halfuur rijden oog-in-oog met de politieke integriteit van het land. Ik, groene autorijder die ik ben, liet me langzaam uitdrijven toen het 60-bord in beeld kwam maar helaas is deze eco-verantwoordelijkheid niet bekend in ZA. Oftewel, nog geen 100 meter verderop worden we van de weg gehaald en confronteert een niet-al-te-verstaanbare politieagent ons met mijn snelheidsovertreding. Of we even willen betalen. AAAH, volledige paniek, wat overkomt ons nu!? Na een wazige poging om een bon in te zien of de bekeuring uit te schrijven, bied ik aan om de boete gewoon direct te betalen. Anne heeft hier (achteraf terecht, nogmaals sorry An!) nogal haar twijfels aan maar mijn overtuigende & naïeve ik wuift deze weg en ik geef de beste man het geld. Afwachtende op ons bewijs van betaling loopt de agent weg en zegt dat we kunnen gaan, hij “zal de bekeuring wegstrepen” (ineens kan ik ‘m wel verstaan, grrr). Wat?! WAT!? Neeeeeeeee! Maar helaas, ja! Ik ben nog geen 10 dagen in ZA en ik heb nu al een politieagent omgekocht. Oeps! En zoals we later hoorden heeft hij ons nog teveel voor omkoping laten betalen ook! :O Tja, laten we maar zeggen dat dit de beste kan overkomen… En dat we betaald hebben voor een goed verhaal… En dat de agent hopelijk nu wel zijn kinderen naar school kan laten gaan… Misschien.

Ach, het mag de pret niet drukken, we zijn immers op vakantie en dit zijn levenslessen die ik de rest van dit halfjaar nog mee kan nemen! Tegen het eind van de ochtend bereiken we het Krugerpark en terwijl we panisch langzamer rijden dan de maximale 40km/h (ze controleren zelfs ín het park) zien we weer al het moois dat het park te bieden heeft. Waterplaatsen waar zebra’s geduldig wachten tot de olifanten hun modderbad hebben gehad en waar giraffen komen voor een dorstlesser. Buffels, waterbokken, impala’s, een baobab boom en een prachtig koppeltje Bromvoëls (Afr.: Zuidelijke hoornraaf)! Vlak voor de poorten van Shingwedzi zien we nog nijlpaarden en heel dichtbij de Afrikaanse Visarend, zo mooi! Die avond, na een verfrissende en hoognodige duik in het zwembad, eten we met uitzicht op de rivier en vereert een nijlpaard ons nog met een bezoekje aan de oever waar we op uit kijken (vergeef de foto om zijn kwaliteit, want onze ene telefoon kon niet zo’n mooie foto maken ’s nachts). Top begin van ons vijfdaagse avontuur!

29-3-2017
“Laten we heel vroeg opstaan om kans te maken op een katachtige in de schemering”… Tja, niet dus want onze enige wekker (lees: ik) laat het afweten, haha! Maar, toch nog steeds aardig vroeg gaan we na een verfrissend mango-ontbijt op pad. Bij het inslaan van de eerste weg komen we oog-in-oog met een gigantische buffel die onze kant op komt. Deze lone-bulls staan bekend om hun onvoorspelbare agressie en ik geef heel eerlijk toe, daar is onze Harry niet tegenop gewassen. We zetten dus de auto stil en wachten rustig af tot de buffel ons gepasseerd is. Het klinkt nu veel minder spannend dan dat het was, maar neem van mij aan dat je toch wel eventjes je adem inhoudt... Wat zijn die dieren groot! De tocht vervolgt zich met zadelbekooievaars, jakhalzen, een krokodil en een ontspannen impala iets verderop, ‘n kuifkopvisvanger (Afr.: ijsvogeltje), een bateleur die pal voor onze auto een landing maakt, bavianen, bushbokkies, struisvogels, wrattenzwijnen en een zoekplaatje met giraf en zebra. Helaas nog steeds geen leeuwen, luipaarden of cheetahs - het is ons niet gegund. Wel bezoeken we nog een ‘Tusker’ museum waar ze een verzameling hebben van de grootste slagtanden ooit. Wat een gigantische helden moeten dit geweest zijn. We nemen afscheid van dit prachtige park bij een waterplaats met spelende olifanten, badderende buffels en een slangenarend en dan zit ons bezoek erop. Ook al heeft het noordelijke deel van Kruger een lagere dieren-dichtheid, de landschappen en waterplaatsen zijn het zeker waard (mocht je toevallig in de buurt zijn :p)!

Die avond slapen we weer bij Campfire en worden we flink uitgelachen om ons omkoopschandaal… Maar, ze heten ons ook van harte welkom in de Zuid-Afrikaanse cultuur, dus we horen er helemaal bij!

30-3-2017
Vandaag staat er een hike bij de Blyde River Canyon op het programma! Samen met de Zweedse Amanda gaan we op pad en al snel blijkt dat de reisduur in dit land niet bepaald wordt door de lengte van de route, maar door de wegwerkzaamheden. Typisch Afrikaans (en interessant voor de wegenbouwers onder ons): Als er wegwerkzaamheden aankomen zie je geen waarschuwingsbord of verkeerslicht – dat creëert immers geen banen – maar mensen! Een halve kilometer voor de daadwerkelijke routeonderbreking staan er minstens drie mensen met rode vlaggen te wapperen om aan te geven dat je af moet remmen en eenmaal aangekomen staan er minstens 3 personen te overleggen wie er aan de beurt is. Dan kan het van enkele minuten tot dik drie kwartier (ugh, ik heb er inmiddels ervaring mee) duren voordat jij aan de beurt bent om te vertrekken. Ze pakken 1 weghelft aan dus je moet wachten tot alle tegenliggers voorbij zijn en hopen dat de afsluiting minder dan 10 km lang is én dat ze niet besluiten om jouw kant over te slaan vanwege drukte aan de andere kant… Well, this is Africa!

Maar goed, we dwalen af! Eenmaal bij het Blyde River Resort besluiten we de Guinee Fawl trail te wandelen. Een route die ons leidt langs prachtige uitzichten en nog mooiere watervallen waar we kunnen zwemmen. De foto’s zeggen alles, maar eigenlijk was het nog mooier dan dat! Terug bij Campfire, dan toch echt ons laatste nachtje daar, besluiten we met een paar man in de hide-out te slapen bij de dam! Wat is het toch heerlijk om in de buitenlucht te slapen. Wel hoog op een toren en met een matras dit keer, dus een stuk comfortabeler en ik slaap dan ook als een blok! Ik word nog wakker van leeuwengebrul heel dichtbij, maar de olifant die naast ons kamp heeft gestaan heb ik dan weer helemaal gemist…

31-3-2017
Terwijl Anne en ik onze tassen aan het inpakken zijn wordt er op de deur gebonkt met de boodschap dat er een zwarte neushoorn vlakbij zit en we als de wiedeweerga in de landi moeten stappen. Dat hoeven wij geen twee keer te horen! Met Christoffer als guide gaan we op pad en niet ver van kamp komen we verse sporen tegen. Chris besluit te voet verder te gaan, wij per jeep, maar we draaien ons al snel op wanneer we horen dat de neushoorn is gevonden. Net te ver van het pad af om een goed beeld te krijgen, dus besluit Chris dat we deze neushoorn ook best te voet kunnen benaderen. Aah, spannend!! Onder deskundig toezicht kunnen we het beestje op zo’n 20 meter (?) naderen. Ze ziet ons niet, maar we moeten wel muisstil zijn en ons achter de dichtstbijzijnde bush verstoppen als ze in beweging komt. En dat op slippers! Maar gelukkig is dat niet nodig en hebben we – tweemaal, want we gaan iets later nog een keer terug – een fantastische ervaring te voet! Heel cool! Op de terugweg maken we nog een moederneushoorn met jong wakker, dezelfde als die we eerder deze weken hebben gezien, en daarmee sluiten we dan definitief ons Campfire en safari avontuur af. Misschien een licht tekort aan katachtigen, maar dat is ruimschoots goedgemaakt door alle andere mooie ervaringen. En nu hebben we gewoon een reden om nog eens terug te gaan!

Als Harry volgeladen is verlaten Anne en ik Balule. Nog snel wat boodschapjes en dan op naar de panoramaroute! We hebben ervoor gekozen om niet de hele route in een keer te doen, maar te stoppen in Graskop zodat we rustig aan kunnen doen. De eerste stop maken we nog vóór de route echt begonnen is, bij de Echo Caves. De gids is erg leuk en om soms al kruipend verder te moeten is een interessante belevenis! Verder zien we vandaag de prachtige uitzichten vanaf the Three Rondavels, God’s Window – niet tot in Mozambique maar toch wel een heel eind, the Pinnacle en Berlin Falls. De tocht gaat door zeer variërende landschappen met zelf een stukje tropisch regenwoud. Ook gaan we helemaal los met souvenirtjes, tenminste in hoeverre dat in Anne’s backpack past, haha! De dag sluiten we af bij een heel gezellig hostel (die nu een glazen pannendeksel minder heeft, oeps) met mensen die allemaal wél het luipaard hebben gespot. Tja…

1-4-2017
Twijfel… Grote twijfel over of we wél of niet de Big Swing zouden doen in Graskop. In het kader ‘je leeft maar een keer’ besloten Anne en ik… dat we graag nog een beetje langer wilden leven! Ook hadden we tijdgebrek als excuus, want we wilden namelijk rustig de rest van de panorama route én de reisdag naar Johannesburg volbrengen! De route startte die dag bij de mooie Lisbon Falls en werd vervolgd naar de idyllische, bijna Amerikaans aandoende, plaatsjes Lydenberg en Dullstroom. Onderweg vooral veel potholes ontwijken en proberen trucks in te halen met onze niet-al-te-krachtige Harry. Ook nog even verdwaald geweest (de grootste weg in de omgeving was best lastig te vinden), maar tegen het einde van de avond bereiken we dan de skyline van Johannesburg! Ons hostel – met uitzicht over de stad en supervriendelijk personeel – was goed te vinden en ongelooflijk maar waar, rijden is hier beter te doen dan in Parijs!

2-4-2017
Snif, ons laatste dagje! Na een heerlijk ontbijtje gingen we op pad naar het Apartheid Museum in Johannesburg. Gelukkig werden we erheen gegidst door de lieve opa van het hostel anders waren we nooit aangekomen bij een pretpark. Ja, een pretpark! Want daar ligt het dus pal naast… Maar op de vreemde locatie na, was het een erg mooi en vooral indrukwekkend museum. Bizar hoe recent deze geschiedenis is en goed om met eigen ogen te zien hoeveel gruwelijkheden hier tot 1994 hebben plaatsgevonden. Ook indrukwekkend om te zien hoe belangrijk Nelson Mandela hier (nog steeds) is, al ligt zijn ANC inmiddels behoorlijk onder vuur. De informatiedichtheid was wel iets te hoog, maar er is dan ook een hoop te vertellen. ’S Middags leek het ons leuk om nog even naar een toeristisch centrum te gaan. De route was ons aangewezen, dus hier links, nee rechts! Oeps, we zijn de afslag voorbij… Drie kwartier en een lunch bij een tankstation buiten de stad later gaven we dit plan maar weer op. Johannesburg is niet onze stad en alle toyota-taxi-busjes maken het er niet gemakkelijker op! Terug in ons hostel toen maar gewoon onze backpacks ingepakt en op ons gemak naar het vliegveld gegaan. Harry ingeleverd, snif, ingecheckt en toen onze mini-vakantie feestelijk afgesloten met een vette pizza. Helaas is ook ons afscheid onvermijdelijk, maar wat een toptijd hebben wij gehad met z’n tweeën! Moeten we eigenlijk nog eens doen An! :D

Die avond veilig geland in Port Elizabeth en aangekomen in een prima hostel! Morgenvroeg worden Noud – mijn huisgenoot hier, sliep in PE al in hetzelfde hostel – en ik opgehaald en dan begint het stage-gedeelte van deze reis. Dan worden de updates ook minder uitgebreid, want dan is het alleen nog in de weekenden feest! Liefs en mijn complimenten als je het weer tot dit punt hebt volgehouden! X, Daniek