De eerste dagen... Campfire acadamy!

Pfoe, ik ben inmiddels al bijna een maand in het bijzondere en zéér veelzijdige Zuid-Afrika, dus hoog tijd voor een update naar het thuisfront. Dit is een verslag van de eerste dagen, want ik schrijf blijkbaar net zoveel als dat ik praat... En ik schrijf met inside jokes en veel Engelse termen, dus ik hoop dat daar overheen te lezen is! Veel leesplezier en ik zie de reacties wel verschijnen! :)

18 en 19 maart:
Het onvermijdelijke vertrek... Na een verdacht rustige ochtend (ik leek wel voorbereid!) vertrok ik met pap, mam, Ruud, Lieke, Stijn én mijn veel te zware backpack naar Brussel airport. Daar nog een ontspannen, of nouja gespannen, kopje koffie drinken terwijl de rest van het reisgezelschap binnendruppelt. Geoffrey, Roel (onze huisfotograaf, te herkennen aan een gigantische koffer), Elle, Josje en Anne: compleet! Helaas is het afscheid dan toch echt daar en na heel veel dikke knuffels, snif, loop ik met mijn collega's naar de gate. Daar gaan we... Of zoals Stijn zou zeggen: Oké let's go!

Stop 1: Londen. Stop 2: Johannesburg, South Africa!!! :D We zijn er! Al met al een goede reis, al had de turbulentie wel een tikkeltje minder gemogen. Meteen in een busje gestapt die ons in een bijna 6 uur durende taxirit naar Hoedspruit ging vervoeren. Dat Zuid-Afrika te weinig wegenbelasting vraagt wordt al snel duidelijk, want zodra je de tolwegen rondom Jo'burg verlaat is het een grote misselijkmakende slalom om de potholes te ontwijken. Well, this is Africa!

Maar uiteindelijk remt het busje en staan we bij de Elephants West Gate, de ingang naar Campfire Academy in het Balule reserve - een private game reserve maar onderdeel van de Greater Kruger. Wow, toch even een besef-momentje om na jaren van 'vertellen over safari en het Kruger park', er dan toch echt zelf te zijn. Dit is Big 5 area! Dit is het! Hier kan elk moment een olifant tevoorschijn komen!!! :D Dit momentje werd overigens nog bijzonderder omdat Brass, onze guide voor deze Wildlife Experience, een verrassing heeft de eerste avond. Nog geen 24 uur in Zuid -Afrika en wij stappen uit tijdens onze eerste Game Drive om daar, onder het genot van een heerlijke Savanna en wat snacks, met zebra en impala op de achtergrond, de eerste Afrikaanse zonsondergang te beleven... Wat een zwaar leven! ;)

Uitgeput van de lange reis plof je dan in je bed, zorgvuldig omhuld met een anti-malaria net, en verwacht goed te slapen. Niet dat je dat per se doet: De eerste nacht in een big 5 kamp, waar blijkbaar gisteren een olifanten-bull naar binnen is gewandeld en waar een koppeltje giftige black-mamba slangen (ook wel bekend als black mama en black papa) leeft, kijk je toch 3x onder je bed voor je gaat slapen en vergeet je je anti-mamba-lampje écht niet als je in het donker naar 't toiletgebouw loopt... Welterusten!

20 maart
Vroeg opstaan gaat meestal niet samen met mijn vakantie, maar het kost verdacht weinig moeite als je weet dat de Big 5 op je zit te wachten! Om 6 uur stond het eerste duo FGASA studenten - Shannon en Barry - voor ons klaar met een kopje thee en een rusk om rond half 7 in de Landi (het koosnaampje voor een bijna uit elkaar vallende maar des te meer charmante open landrover) te stappen en de zonsopgang tegemoet te rijden! Game drives zijn echt heerlijk, ook al zie je werkelijk helemaal niks maar zit je gewoon met de eerste zon op je gezicht en de wind door je haren te genieten... Haha, als ik dit zo schrijf mis ik het gevoel! Goede reden om ooit terug te gaan!

Tijdens deze eerste drive zijn we meteen de meest succesvolle, meest voorkomende en meest unieke diersoort van allemaal tegen gekomen: de Impala! Mijn nieuwe favoriet en de rest van de week bekend onder de zinspreuk: #makeimpalagreatagain! Ook de eerste giraffen: moeder met jong. Bijzonder trouwens om deze enorm hoge dieren te moeten zoeken, je zou bijna verwachten dat je ze van veraf kunt spotten... (maar niets is minder waar, hè Anne en Josje?).

Na de drive een snel ontbijt en daarna op weg naar Moholoholo(lolololololo) een opvangcentrum voor wildlife. Ergens wel een dubbel gevoel omdat ze ook dieren houden die nooit meer naar het wild zullen gaan, maar Brass vertelde ons dat ze daadwerkelijk goed werk doen en veel tijd en moeite stoppen in educatie bij boeren en scholen. We kregen een zeer interessante introductie en rondleiding en kwamen oog in oog te staan met o.a. een getrainde cheetah, Stoffel de briljante 'I don't care, I just escape'-honeybadger, gieren, hyena's, luipaarden (ik snap nu wel waarom je ze niet kunt zien als ze in een boom zitten), klipdassies en nog veel meer.

'S middags stond er bushwork op het programma, maar door hitte en tijdlimiterende factoren ging dat niet door. Gelukkig maar, want terwijl Anne en ik op de Campfire-toren met een kopje thee stonden te discussiëren over hoe vet het zou zijn als er ineens, krak, een olifant uit de bush zou komen... Komt er ineens een olifant uit de bush!!! Thee weggegooid, collega's geroepen, de rest in het kamp verzameld, camera's gepakt en toen (zo slim als een Europeaan kan zijn) pal voor het hek gaan staan. Neem één ding van mij aan: als er een bull in must voor het wildrooster staat die er gisteren al overheen gelopen is dus weet dat dat kan, ga dan níet aan de andere kant van dat rooster staan?! Gelukkig was er goede begeleiding vanuit Campfire en besloot de betreffende olifant dat er iets verderop een lekker boompje stond, net buiten het kamp. Pfoe! Maar wow, mijn eerste wilde olifant en meteen op selfie-afstand. Deze ervaring gaat nooit meer worden overtroffen! (Let wel, deze gedachte heb ik nu ik erop terugkijk bijna elke dag gehad...)

De dag werd afgesloten met een game drive - dit keer met FGASA's Lewyn en Estian - met een kudde olifanten, red billed hornbills (in de Lion King bekend als Zazu), de fork-tailed drongo, scharrelaars en nog heel veel vogeltjes (ooit, op een dag, weet ik welke!). Fantastisch eten werd verzorgd door de geweldige Campfire-oma Suegnette en na een enkel biertje aan de keukentafel is het bedtijd. Morgen weer vroeg dag!

21 maart
6.30h: Game drive time - met Hildon en Armand! En meteen een melding dat er leeuwen, zwarte neushoorns en wilde honden in de buurt zitten. Dat betekent: Gas erop. Links, rechts en keihard rechtdoor over niet echt geschikte wegen... Maar, halleluja, na twee uur zoeken en heel veel meldingen van andere guides: Afrikaanse Wilde Honden! Een pack van 4 vlakbij het kamp uiteindelijk (maar ze zijn nogal beweeglijk gedurende de jacht dus de zoektocht was niet makkelijk). En dit was al gaaf, maar om ook de andere studenten in het kamp hiervan te laten genieten gingen we iets later nog een keer op pad en dit keer zagen we de honden zelfs jagend op een kudde impala. Geen kill, soort van helaas, maar wel heel gaaf om een pack zo te zien!

Overdag hebben we een super interessant college gekregen van de eigenaresse van Campfire, Laetitia (Tisch), die ons alles kon vertellen over hunting and poaching en alle verschillen tussen die twee. Echt heel inspirerend, maar ik zal er hier niet te veel op ingaan. Voor wie ooit wilt: ik heb de aantekeningen nog ;)

Deze best-wel-relaxte dag afgesloten met iets super opwindends: De afternoon-drive met Zwarte Neushoorns! Ja, meervoud, een moeder met kalf! Voor mensen die niet in het safaripark werken: Er zijn twee soorten neushoorns in Zuid-Afrika, de zwarte en de witte, en alhoewel de witte groter is (en ook niet ongevaarlijk) is de zwarte veel zeldzamer en over het algemeen veel gevaarlijker. Maar, deze moeder vond ons gezelschap niet vervelend en we hadden echt een groot bijzonder wauw-moment! Verder deze drive weer impala's (echt een prachtige kudde, #they'regreat), Grey Go-Away birds, steenbok (spreek het op z'n Limburgs uit en je klinkt Afrikaons), jakhals en zelf een 'plated lizzard' (gespot door de briljante en extravagante first ladie Lewyn). 'S avonds nog een hoop geleerd van diezelfde Lewyn over haar bushbabies project (mocht iemand ooit een goed doel willen steunen, deze moet je hebben: http://www.blackmambas.org/environmental-education.html!) en de problemen met stroperij, blank-zwart verschillen en educatie in afgelegen gebieden. Bijzonder interessant en triest, maar ook heel hoopgevend met projecten als deze!

22 maart
Deze woensdag zijn we begonnen met alweer (wat een luxe om dat woord te gebruiken, maar vertrouw me als ik zeg dat het me echt nooit zal gaan vervelen!) een game drive én wat voor een! De zwarte neushoorns van de dag ervoor werden opnieuw gespot, al dachten we eerst dat de slapende reuzen enorme rotsblokken waren, en we konden een hele tijd met ze mee rijden. En terwijl wij door hun poep gingen (ze "knippen" takjes af met een perfecte 45-graden hoek, daar maak ik mijn handen graag vies voor) bleven moeder en kalf bijzonder op hun gemak. Zelfs zo op hun gemak, dat enkele minuten later (iedereen zat weer veilig in de Landi zonder de outline te verbreken) de moeder besloot dat onze tracker Shannon een nadere inspectie nodig had. Pfoe, ik had al genoeg adrenaline door mijn lichaam doordat moeder-neushoorn op 1 meter van de auto af stond, maar ik weet niet of ik me zo dapper en stil gehouden had als ze aan mijn voeten had gesnuffeld. Wat een bizarre up-close-and-personal ervaring (Lieke, McFly referentie^^). De rest van de drive was ook bijzonder met termietenheuvels, hele bizarre webben van samenwerkende spinnen en zelf de eerste witruggieren! Maar deze neushoorn ervaring gaat niet meer overtroffen worden de rest van mijn tijd in ZA!

Eenmaal bijgekomen van de ervaring vertrokken we 's middags naar ons eerste community work bij Nourish met Tisch. Nourish is een organisatie die de lokale community betrekt en informeert over gezonde voeding, duurzaamheid en milieu en die ook nog eens de peuteropvang verzorgd voor kinderen van minder-bedeelde ouders. Zo hebben ze onder andere een bibliotheek, verzorgen ze voeding voor de kinderen van de opvang en de lokale school, zijn er briljante zelfgemaakte gym faciliteiten (autobanden zijn bijzonder functioneel!), hebben ze een kleine boomkwekerij en wij mochten helpen bij het maken van ecobricks - bouwstenen van PET-flessen gevuld met plastic afval die gebruikt worden als bouwstenen in een modder-leem-plastic muur. Een experiment waar bewustwording van plastic afval én het hergebruiken van afval centraal staat (check de foto's voor meer begrip). Daar afgesloten met een heerlijke traditionele lunch met 'pap'. Verrassend lekker en voedzaam en je voelt je direct onderdeel van de Afrikaanse cultuur! :)

Eenmaal weer bij campfire gingen we met Tisch op pad voor een bushwalk. Gewapend, zonder geweer maar met een simpele wandelstok (ik zei het al, ze is oprecht inspirerend), en een kat, Madonna - die daadwerkelijk luistert naar haar baasje, gingen we op pad. Sporen van dieren, eetbare planten en een korte les in 'overleven in de bush'. Na enkele minuten vonden we al verse luipaardtracks, maar hoe graag ik deze kat ook (nog steeds) wil zien, ik ben een beetje blij dat we ze niet wandelend zijn tegen gekomen. Heel leerzaam en een ongelooflijke ervaring om te voet door Big 5 gebied te gaan! Achteraf kan ik alleen maar zeggen dat ik wel iets beter had op mogen letten en iets minder had moeten genieten van het uitzicht...

De avond wordt afgesloten met een heuse night drive. Oftewel, in het pikdonker op pad en met een schijnwerper op zoek naar oplichtende oogjes. Die werden gespot: een genet! Een katachtige die ik tot twee uur geleden nog niet eens kende, maar we zijn immers ook om te leren. Helaas kwam onze night drive halverwege tot een onverwachte stop: Lekke band! Oeps, wat nu? Nou, niks dus. Blijven zitten waar je zit, luisteren naar leeuwengebrul (waarvan je weet dat het geluid ver kan dragen maar het klinkt echt alsof ze je op 20 meter afstand zitten te bespieden) en wachten op hulp van het thuisfront. Wel nog een koedoe op een paar meter afstand gehoord, maar niet gezien (lichtvervuiling kennen ze niet in ZA). Na een dik halfuur, denk ik, is daar eindelijk de redding in de vorm van een reserveband! Wij, misschien nog wel banger voor black mama’s en papa’s dan voor de eerder genoemde leeuwen, moeten dan uit de wagen en kijken toe hoe de grootste krik die ik ooit gezien heb zijn werk doet. Met succes gelukkig, dus we zitten binnen no time weer veilig in de Landi! De terugweg lijkt dan minder succesvol, want zelfs bij de vuilnisstortplaats zien we geen hyena’s of honeybadgers, maar gelukkig is een drive niet compleet zonde de absolute nummer 1: de impala!

Deze nacht hebben we onze bedden op de Campfire toren geïnstalleerd om onder de sterrenhemel te slapen (en soms wakker te worden van het hyena-gejank, ja nu zijn ze er ineens wel!). Helaas wisten we toen nog niet wat ons de volgende ochtend te wachten stond, maar om te voorkomen dat dit verslag onleesbaar-lang wordt stuur ik dat wel in de volgende update! Liefs!